We współpracy z artystką Aleksandrą Waliszewską oraz pracownią litografii na Saskiej Kępie przygotowaliśmy wyjątkową edycję trzech prac. Pierwsza z nich to napuszony, syczący kot – z pozoru potulny, ale jednak niebezpieczny. Artystka często tworzy prace, które na pierwszy rzut oka wydają się łagodne i bajkowe, ale po bliższym przyjrzeniu odkrywają dramatyzm, okrucieństwo, a często i grozę.
Edycja została ręcznie wydrukowana z kamieni litograficznych na XIX wiecznej prasie w Pracowni Litografii im. Pabla Picassa w Warszawie, jedynej takiej placówce w Polsce i jednej z nielicznych w Europie. Grafika powstała z zastosowaniem takich samych metod warsztatowych, jakie stosowali litografowie ponad 200 lat temu. Litografia to technika druku wynaleziona przez Aloisa Senefeldera pod koniec XVIII w., polegająca na wykorzystaniu kamienia litograficznego, tłuszczu i wody. Rysunek wykonany na kamieniu wnika w jego strukturę, a po zwilżeniu wodą farba przylega tylko do tłustych partii, odpychając wodę z innych miejsc. Odbitki uzyskuje się na prasie litograficznej, gdzie pod dużym naciskiem farba przechodzi z kamienia na papier, pozostawiając charakterystyczną fakturę kamienia. Technika była popularna w XVIII i XIX w., a dziś jest uznawana za ginącą profesję UNESCO.
Na wyszlifowanej powierzchni specjalnego gatunku wapienia, zwanego kamieniem litograficznym wykonuje się rysunek kredką lub tuszem. Głównym składnikiem używanych w litografii materiałów rysunkowych jest tłuszcz. Po zrobieniu rysunku wnika on w strukturę kamienia, trwale zmieniając właściwości powierzchni na których się znajduje. Kiedy kamień jest gotowy na przyjęcie farby graficznej, zwilża się go wodą. Pokryte rysunkiem partie odpychają wodę, która zbiera się tam, gdzie nie ma zatłuszczenia. Farbę nanosi się skórzanym wałkiem, dopóki kamień pozostaje mokry przyjmują ją tylko miejsca zatłuszczone, pozostałe obszary zabezpiecza woda. Odbitki wykonuje się na prasie litograficznej. Farba graficzna z kamienia przechodzi na papier pod naciskiem około 300 kg na centymetr kwadratowy. Tak duże tłoczenie sprawia, że na papierze odbija się również faktura kamienia, którą można zobaczyć pod dużym powiększeniem.
Drukując nakład artysta stara się, aby wszystkie odbitki były identyczne. Fakt, że jest to druk artystyczny, determinuje jednak niewielkie różnice, które stanowią o unikatowości poszczególnych odbitek. Przeprowadzając analogię z inną dziedziną sztuki, każda z odbitek nakładu stanowi jakby odrębne wykonanie tej samej kompozycji muzycznej.
